Ik maakte 'Amen Ra - Carpe diem' op het moment van besluiteloosheid dat voorafgaat aan een belangrijk besluit. In dit werk verkende ik de dubbelzinnigheid van het leven, zonder het werkelijk te beseffen. Het moment dat dingen voor ons verschijnen of verdwijnen, het breekbare punt van generatie of degeneratie.

Om Kafka te citeren: 'om een glimp op te vangen van de dingen zoals ze geweest kunnen zijn voordat ze zich aan mij tonen'.

Door deze openbaring te aanvaarden, kon ik de oorspronkelijke boodschap die een wending van het lot aankondigde, omzetten in een vrije keuze. Het was in de handeling en de reactie waarin ik mijzelf liet gaan en vertrouwde op de krachten die inspiratie dicteren. Om de nacht te beëindigen en de dag te plukken.
De betekenis ervan wordt gecreëerd naarmate het werk vorm krijgt. Er is veel creativiteit te ontdekken in de handeling van het uitvoeren, in de natuurlijke flux van een vloeiende beweging.

Amen Ra - Carpe diem

Ik wil de werkelijkheid niet veranderen, maar ik wil er wel een modus vivendi mee bereiken. Het is niet de functie van de verbeelding om de werkelijkheid te transformeren, maar om haar reëler te maken. Verbeelding geeft ons leven een beetje meer realiteit.
Het onderwerp van mijn kunst is een onbevangen benadering. De inspiratiebron ligt in het 'plakken' van spontane, vrije associaties. Hierdoor spelen ordening, hiërachie, morele of esthetische principes geen rol. Bij het reflecteren over mijn werk werd het de bepalende factor.
Als kunstenaar houd ik me bezig met wat de beelden voor mij inhouden. Het visueel gesprek is tussen mijzelf en het beeld.
Zonder enige terughoudendheid meng ik verschillende media en technieken op diverse ondergronden. Het beeld ontvouwt zich hierdoor intuïtief, de creativiteit ligt in het onverwachte.
Ik heb een voorkeur voor het experiment, naar een zwerven in de ruimte van het vlak en de ongebondenheid die dit in het denken veroorzaakt. Zo bouw ik aan een onafhankelijk universum, zoekende naar een persoonlijke mythologie.